Δεν ξέρω ποια είναι η φυσιολογική ανθρώπινη αντίδραση όταν δεις έναν άνθρωπο στον δρόμο να τρέχει προς την κατεύθυνση που βρίσκεσαι. Φαντάζομαι πάντως ότι δεν είναι τόσο φυσιολογικό η πρώτη σου αυθόρμητη σκέψη να είναι ότι αυτός ο άνθρωπος κινείται όχι απλά προς το μέρος σου αλλά οπωσδήποτε εναντίον σου απειλητικά, ότι θέλει να σε ληστέψει ή δεν ξέρω και εγώ τι άλλο. Και πόσο μάλλον όταν αυτός ο άνθρωπος είναι εμφανώς ξένης καταγωγής και τα πάντα γύρω σου για καιρό προσπαθούν να σε πείσουν ότι ξένος ίσον εχθρός, άνθρωπος με παραβατική ή ακόμα και εγκληματική συμπεριφορά, που σίγουρα αποτελεί απειλή για σένα και την σωματική σου ακεραιότητα. Έτσι, λοιπόν, αυτή η συνειδητή ή ασυνείδητη πλύση εγκεφάλου σε έχει κάνει να τρέμεις και να φοβάσαι, να αισθάνεσαι πως πρέπει να προφυλαχτείς και αυτόματα, σχεδόν αντανακλαστικά να σφίγγεις πάνω σου τα πράγματα σου και το σώμα σου να παίρνει αμυντική στάση απέναντι στον επίδοξο εχθρό. Τελικά βέβαια νιώθεις ηλίθιος και εντελώς γελοίος όταν συνειδητοποιείς ότι ο άνθρωπος που έτρεχε προς το μέρος σου προσπαθούσε απλώς να προλάβει το λεωφορείο και δεν είχε τις σκοτεινές προθέσεις που φανταζόσουν. Η δύναμη της πλύσης εγκεφάλου και της προπαγάνδας που καθημερινά μας σερβίρεται με ευθύ ή πλάγιο τρόπο είναι πολύ μεγάλη και αυτά τα καθημερινά διδάγματα της βίας και του τρόμου μας έχουν εντυπωθεί βαθιά. Σκέφτομαι αν θα αντιδρούσα με τον ίδιο τρόπο αν ο άνθρωπος που έτρεχε προς το μέρος μου ήταν Έλληνας. Προφανώς όχι και ντρέπομαι γι’ αυτό. Νομίζω πως τελικά το στοίχημα είναι κυρίως πια με τον εαυτό μας. Να διατηρήσουμε την λογική μας σε εγρήγορση και να μην υποκύψουμε στην απανθρωπιά και απανθρωποποίηση που προβάλλονται από παντού. Μακάρι να τα καταφέρουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου