Μεγαλώνοντας...

 Σήμερα ενώ στεκόμουν στην ουρά σε μια τράπεζα, αρκετά απελπισμένη και πολύ βαριεστημένη, άρχισα να σκέφτομαι τις χαρές (;) της ενήλικης ζωής, προσπαθώντας να καταλάβω ποια είναι όλα αυτά τα πράγματα που μικρή δεν μπορούσα να έχω και η ενηλικίωση με έκανε να μπορώ να απολαύσω ανεμπόδιστα (μάλλον εδώ γελάμε). Λοιπόν, έχουμε και λέμε. Όταν είσαι μικρός δεν έχεις δοσοληψίες με τράπεζες και η μόνη σου σχέση με την αποταμίευση είναι ο κουμπαράς σου. Μεγαλώνοντας δεν έχεις πια κουμπαρά όμως μπορείς να έχεις στο όνομα σου (άδειους) τραπεζικούς λογαριασμούς και ένα σωρό κάρτες (που δεν μπορείς να πληρώσεις). Μεγαλώνοντας έχεις δικαίωμα ψήφου ενώ όταν ήσουν μικρός απλά έμπαινες στο παραβάν μαζί με τους γονείς σου και χαιρόσουν. Βέβαια τώρα που έχεις αυτό το προνόμιο νιώθεις τόσο αφόρητα αηδιασμένος με το πολιτικό σύστημα και τους πολιτικούς, έχεις πλέον πειστεί τόσο βαθιά ότι με τις εκλογές δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ τίποτα, οπότε πιστεύεις ότι το να απέχεις από τις εκλογές είναι πιο ουσιαστική πολιτική πράξη από το να νομιμοποιείς αυτό το σάπιο σύστημα με την ψήφο σου, άρα δεν πας να ψηφίσεις. Μεγαλώνοντας, επίσης, μπορείς να βγαίνεις έξω και να γυρίζεις ότι ώρα θέλεις χωρίς να δίνεις λογαριασμό σε κανέναν, ενώ όταν ήσουν μικρός/ή είχες τους γονείς στα τηλέφωνα όποτε έβγαινες να στα πρήζουν. Τότε, βέβαια, σε χαρτζιλίκωναν κιόλας οπότε είχες λεφτά για να βγεις, ενώ τώρα που είσαι μεγάλος και ανεξάρτητος (και επιπλέον οι γονείς σου είναι πια άφραγκοι) το βαλάντιο σου δεν σηκώνει πάνω από 1-2 μπύρες την βδομάδα, οπότε μένεις μέσα και χαίρεσαι μόνος την ανεξαρτησία σου. Μεγαλώνοντας, μπορείς να κάνεις αυτό για το οποίο πάντα αδημονούσες, αυτό που όλοι σου έλεγαν για χρόνια, δηλαδή «να πάρεις την ζωή στα χέρια σου» κάτι βέβαια που δεν μπορούσες να κάνεις μικρός καθώς ήσουν πλήρως εξαρτημένος και είχες ανάγκη από προστασία. Τώρα που μεγάλωσες όμως, βλέπεις πως τίποτα δεν μπορείς να πάρεις στα χέρια σου και νιώθεις ότι πρέπει οπωσδήποτε να βρεις πάλι κάποιον/κάποια/κάτι να σε προστατεύει, γιατί ο κόσμος εκεί έξω είναι σκληρός και άκαρδος. Τελικά θέλει αρετή και τόλμη η ενηλικίωση..