Σηκώθηκε παραπατώντας και ψηλαφιστά έφτασε στον καθρέφτη. Σήκωσε το ιδρωμένο φανελάκι και την είδε. Την ένιωθε και ενώ κοιμόταν αλλά δεν ήθελε να διαταράξει περισσότερο τον ήδη τρικυμισμένο ύπνο του. Έμοιαζε σαν κέρμα που τα όρια του ήταν ασαφή λες και διαχέονταν στο πλάι. Το χρώμα της ήταν αιμάτινο και σε κάθε άγγιγμα πονούσε, όχι εκεί, πονούσε λες και του τσιμπούσε την καρδιά, λες και ένα αόρατο χέρι του έσφιγγε το στέρνο και δεν τον άφηνε να ανασάνει. Δεν ήθελε να δώσει σημασία και προσπαθούσε να προσποιηθεί ότι δεν συμβαίνει τίποτα. Την ένιωθε όλη μέρα και την επόμενη και την επόμενη. Ένιωθε το τσίμπημα στην καρδιά στιγμές στιγμές, αλλά δεν πείραζε, θα τον συνήθιζε τον πόνο. Όλα συνηθίζονται, αλλά ο πόνος ευκολότερα. Τα βράδια κοιταζόταν κλεφτά στον καθρέφτη (δεν μπορούσε, δεν άντεχε να την κοιτάξει προσεκτικά) και η πληγή ήταν πάντα εκεί αλλά ποτέ η ίδια, μεγάλωνε, μεγάλωνε διαρκώς και τα τσιμπήματα στην καρδιά πλήθαιναν μαζί με τα όρια της που ολοένα αύξαιναν. Τα όρια δεν μπορούσε πια να τα διακρίνει. Όρια και δέρμα και σώμα και πληγή γίνονταν σιγά σιγά ένα άρρηκτο ένα. Δεν ήθελε πια να ξέρει αλλά το ένιωθε, ναι μπορούσε πια να το νιώσει καθαρά, ότι θα τον καταπιεί κάποια στιγμή μέσα στην αιμάτινη δίνη της. Η πληγή ή πόνος που προκαλούσε; Δεν ήξερε, δεν μπορούσε να ξέρει. Και αυτός; Τι μπορούσε να κάνει γι’ αυτό; Κι όμως οι μέρες περνούσαν και η πληγή υπήρχε εκεί και ο πόνος το ίδιο, όμως περίεργο, τον άφηνε να ζει. Δεν μεγάλωνε πια, είχε μεγαλώσει τόσο που έχτιζε ένα αξεδιάλυτο σύνολο με τον ίδιο του τον εαυτό. Μάλλον αυτό σήμαινε τελικά ότι θα μάθαινε να ζει με αυτήν ότι θα γινόταν μέρος της ίδιας του της ύπαρξης. Κι αν μπορούσε να κάνει κάτι γι΄αυτό; Δεν έπρεπε να το κάνει; Να το προσπαθήσει έστω; Η πληγή μπορεί να έφευγε έτσι όπως ήρθε. Αρκεί να έπειθε τον εαυτό του ότι ποτέ δεν θα την αφήσει να τον νικήσει, αρκεί να έπειθε τον εαυτό του ότι η πληγή ήρθε για να του θυμίζει κάτι που μόνος του λησμονούσε… Και ίσως αν σκεφτόταν τον πόνο της πληγής να μπορούσε να το κάνει. Η πληγή δεν ήρθε τυχαία, δεν μπορεί να ήρθε τυχαία…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου