Μυρωδιά από γιασεμί, η βουκαμβίλια να περικυκλώνει την οθόνη και εμείς χαλαροί και ανακουφισμένοι από την καλοκαιριάτικη κάψα της ημέρας να απολαμβάνουμε την βραδινή δροσιά κρατώντας παγωμένες πορτοκαλάδες και γρανίτες και φορώντας την πιο αγνή σινεφιλική μας διάθεση. Άλλωστε ο θερινός κινηματογράφος στις παλιές αθηναϊκές καλοκαιρινές αίθουσες, όπως το Θησείον, τον Ζέφυρο, το Βοξ ή τη Ριβιέρα είναι συνυφασμένος με τις επανεκδόσεις παλιών κλασικών ταινιών πασίγνωστων ή και λιγότερο γνωστών. Φαίνεται πως για κάποιον λόγο το καλοκαίρι προσφέρεται για επανεκδόσεις πολύ περισσότερο από τον χειμώνα ίσως γιατί κουβαλάει μαζί του και ένα ακαθόριστο συναίσθημα νοσταλγίας πολύ ταιριαστό με τις παλιές ταινίες. Γιατί μην το αρνηθείτε. Όλοι έχουμε «νοσταλγήσει» νοερά την παλιά Αθήνα, πίσω σε μια ρομαντική εποχή αθωότητας, που μπορεί να μην έχουμε ζήσει, όμως ζωντανεύει στο μυαλό μας μέσα από τις διηγήσεις των παλιότερων και τις ασπρόμαυρες ταινίες. Έστω κι αν αυτή η εποχή δεν υπήρξε ποτέ πραγματικά και έστω κι αν αντιπροσωπεύει περισσότερο μια μάλλον εξιδανικευμένη εικόνα του παρελθόντος, ο θερινός κινηματογράφος έχει κάτι από το άρωμα αυτής της παλιάς Αθήνας και αυτός είναι ένας από τους λόγους που τον αγαπάμε τόσο. Έτσι, λοιπόν, και φέτος το καλοκαίρι, εμείς οι αθεράπευτα ρετρό Αθηναίοι θα πάρουμε από το χέρι τους αγαπημένους μας, θα αγοράσουμε παγωμένες γρανίτες και θα αφεθούμε στην νοσταλγική γοητεία των πιο ονειρικών σινεφιλικών ταξιδιών. Καλές προβολές..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου