Πήλινα πόδια

 Είχα καιρό να γράψω κάτι, γιατί μου φαινόταν ότι το ταίριασμα, η τοποθέτηση των λέξεων πλάι πλάι ήταν λίγη, ανίκανη να αποδώσει τα νοήματα, τις σκέψεις, τις έννοιες που ποθούσα. Σαν κάτι να έλειπε απ’ το μυαλό και την ψυχή μου, ένα κομματάκι από ένα παζλ, που άφηνε την εικόνα ανολοκλήρωτη. Τώρα όμως γράφω ξανά κι είναι λες και τα δάχτυλα μου θα τρυπήσουν το πληκτρολόγιο. Γιατί κάτι τέτοιες στιγμές οι λέξεις ξεπηδούν απ’ το μυαλό και συνταιριάζονται μόνες τους. Έζησα χτες κι εγώ όπως χιλιάδες άλλοι τον τρόμο και την βία στην πιο ωμή τους μορφή, το αίσθημα της ασφυξίας και του φόβου, αυτό το αίσθημα που με τόση προσήλωση και επιμονή προσπαθούν να φυτέψουν στην ψυχή μας αυτοί που τάχα νοιάζονται για μας και για το μέλλον μας. Αυτοί των οποίων τα εκτελεστικά όργανα με τις πράσινες στολές και τις άδειες ψυχές ακολουθούν πειθήνια τις εντολές. Εντολές ξεκάθαρες, δεν χρειάζεται ιδιαίτερο μυαλό για τις καταλάβεις. Τρομοκρατήστε, χτυπήστε, ψεκάστε, απειλήστε, κάντε ότι είναι δυνατόν για να κάμψετε τις αντιστάσεις και τις αντιδράσεις του κόσμου, κάντε ότι μπορείτε για να τον πείσετε ότι η αντίσταση είναι όχι μόνο μάταιη αλλά και επικίνδυνη. Η δημοκρατία με τα πήλινα πόδια πρέπει να στηριχθεί πάση θυσία. Πρέπει να κάνουμε οτιδήποτε για να διαφυλάξουμε αυτό το πτώμα με τον ψεύτικο μανδύα νομιμότητας και δημοκρατικότητας, έστω κι αν αυτός ο μανδύας έχει τρυπήσει και θαμπώσει τόσο πολύ πια που ούτε μικρά παιδιά δεν μπορεί να κοροϊδέψει. Ας κάνουν αυτοί ότι μπορούν. Ότι και να κάνουν ξέρουν βαθιά μέσα τους ότι τα πήλινα πόδια κάποια στιγμή σπάνε και θρυμματίζονται σε χίλια κομμάτια. Και τότε τίποτα δεν μπορεί να τα ξανακολλήσει.. 

Το δόγμα του σοκ

 Το δόγμα του σοκ (The shock doctrine) είναι μια συγκλονιστική ταινία, η οποία βασίζεται στο εξίσου συγκλονιστικό βιβλίο της Καναδής δημοσιογράφου Naomi Klein. Το δόγμα του σοκ όπως περιγράφεται στην ταινία είναι ένας μηχανισμός επικράτησης του καπιταλισμού στην πιο ακραία και καταστρεπτική εκδοχή του, ο οποίος ουσιαστικά βασίζεται σε μια σχετικά απλή αρχή (που έχει επιβεβαιωθεί και με διάφορα ψυχολογικά πειράματα). Η αρχή αυτή, η οποία μπορεί να εφαρμοστεί τόσο σε ατομικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο εθνών και κρατών λέει στην πραγματικότητα το εξής : ότι ένας ανθρώπινος οργανισμός όσο και ένας ολόκληρος λαός αν βρεθούν σε μια τεχνητή κατάσταση σοκ, που στόχο έχει την διανοητική και σωματική τους εξουθένωση, θα έχουν μειωμένες ή και καθόλου αντιστάσεις απέναντι στην όποια προσπάθεια εκμετάλλευσης τους, γεγονός που θα τους μετατρέψει σε εύκολη λεία στα χέρια των επίδοξων εκμεταλλευτών. Αυτό ακριβώς το δόγμα εφάρμοσε ο αδηφάγος αμερικανικός καπιταλισμός για να επικρατήσει οικονομικά αλλά και πολιτικά σε μια σειρά χωρών της Λατινικής Αμερικής (Χιλή, Αργεντινή, Ισημερινός κ.λ.π) και όχι μόνο. Το δόγμα του σοκ μετουσιώθηκε σε όλες αυτές τις περιπτώσεις είτε στην δημιουργία τεχνητών οικονομικών κρίσεων που θόλωναν την κρίση και την ικανότητα αντίδρασης των λαών είτε στην οργάνωση στρατιωτικών πραξικοπημάτων με ταυτόχρονη βίαιη κατάπνιξη οποιασδήποτε μορφής αντίστασης είτε ακόμα και σε πολεμικές εισβολές με αιφνιδιαστικό χαρακτήρα, όπως έγινε στην περίπτωση του Ιράκ. Σε κάθε περίπτωση ο στόχος ήταν ένας και ξεκάθαρος: το κέρδος των πολυεθνικών εταιρειών και τραπεζών αμερικανικών κατά βάση συμφερόντων. Μετά την εφαρμογή του δόγματος του σοκ ο συγκεκριμένος στόχος ήταν σχετικά εύκολο να επιτευχθεί στηριζόμενος σε δράσεις που μπορούν να συνοψιστούν σε ένα τρίπτυχο: συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους, ιδιωτικοποίηση όλων των πλουτοπαραγωγικών πηγών και εταιρειών κοινής ωφέλειας της χώρας-στόχου και ραγδαία αύξηση της ανεργίας με ταυτόχρονη κατακόρυφη πτώση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών.

  Μήπως όλα αυτά σας θυμίζουν τίποτα; Οι ομοιότητες με την περίπτωση της Ελλάδας είναι εξόφθαλμες και συνάμα εφιαλτικές . Με το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης, η οποία όπως είναι φανερό ούτε τυχαία ήταν ούτε απλά και μόνο προέκυψε ως αποτέλεσμα της απληστίας και της ανικανότητας των κυβερνώντων μας, όπως θέλουμε να πιστεύουμε, η χώρα μας κομματάκι κομματάκι ιδιωτικοποιείται, με άλλα λόγια πουλιέται για ένα κομμάτι ψωμί σε ξένα κατά κύριο λόγο συμφέροντα (και ενδεχομένως και σε λιγότερα τον αριθμό εγχώρια, ούτως ή άλλως το κεφάλαιο δεν γνωρίζει από πατρίδες). Παράλληλα, κάθε έννοια κοινωνικού κράτους καταλύεται και η ανεργία καλπάζει. Όλα αυτά σίγουρα δεν αποτελούν έκπληξη για τους γνωρίζοντες, πρόκειται για ένα σαφές σχέδιο οικονομικής υποδούλωσης της χώρας μας με την κυβέρνηση να έχει αναλάβει τον ρόλο του μεσάζοντα, περιμένοντας μάλλον το μπαξίσι της από την αγοραπωλησία.. Η κρίση, όπως όλοι έχουμε καταλάβει, δεν αφορά τους πάντες ούτε είναι επιζήμια για τους πάντες. Μπορεί να έχει φέρει στα όρια του τον ελληνικό λαό και όσους άλλους λαούς την βιώνουν σε παγκόσμιο επίπεδο όμως για τα μεγάλα κεφάλαια και τις τράπεζες έχει υπάρξει (και θα υπάρξει ακόμα περισσότερο στο μέλλον) εξαιρετικά προσοδοφόρα.

  Σε μια τέτοιου είδους παγκοσμιοποιημένη οικονομία όπως αυτή στην οποία ζούμε είναι αφελές να πιστεύουμε ότι τα πράγματα απλώς προέκυψαν για να φτάσουμε ως εδώ που φτάσαμε, είναι αφελές να πιστεύουμε ότι μας κυβερνούν οι καλές προθέσεις ανίκανων   απλώς ανθρώπων. Αντιθέτως μας κυβερνούν οι σκοτεινές προθέσεις απόλυτα διεφθαρμένων ανθρώπων. Από όλα αυτά συμπεραίνουμε ότι η Ελλάδα προφανώς ξεπουλιέται γιατί απλώς έτσι ήταν αποφασισμένο να γίνει και αυτό πρέπει να μας θυμώνει και να μας ενεργοποιεί εκατό φορές περισσότερο ενάντια σ’ αυτήν την καταστροφική λαίλαπα που σαρώνει τα πάντα στο πέρασμα της, ενδεδυμένη με τον μανδύα της οικονομικής κρίσης.