Ερωτευτείτε...Tα κορίτσια
που έγιναν μπάλες φλεγόμενες από έρωτα και εκτινάχτηκαν σαν πύραυλοι στο άπειρο από
πάθος, πόθο, τρέλα, εμμονή, μανία ασίγαστη και καταστροφική. Τα κορίτσια που ιδρώνουν
και ξεχνάνε να σκουπίζουν τον ιδρώτα τους, που το σάλιο τους στεγνώνει και ξεχνάνε
να πιουν νερό, τα κορίτσια που αφήνονται να κυλήσουν σαν πέτρες στην κατηφόρα, όλο
και πιο γρήγορα, όλο και πιο γρήγορα, πιο γρήγορα και πιο απελπισμένα, σαν σφαίρες αστρικές που η ενέργεια και η ταχύτητα τους έγιναν ένα. Ερωτευτείτε εκείνα τα σαλά από έρωτα κορίτσια που μόνα τους σιγοτραγουδούν στους δρόμους, που παίρνουν ξυράφια
και χαράζουν παγκάκια και δέντρα και ανθρώπους και στιγμές και ύστερα τα φλεγόμενα
κορμιά τους, γιατί ο πόθος τους τα έκανε να μην νιώθουν πια από πόνο. Ερωτευτείτε
όλα εκείνα τα κορίτσια που κάθονται και σκαρώνουν στίχους ελπίζοντας στωικά να λυτρωθούν
μες την προσωρινή λύτρωση που οι λέξεις τους προσφέρουν.
Ερωτευτείτε όλα τα όμορφα
και έξυπνα κορίτσια που κάθονται κοντά σε κουτσουλισμένα
αγάλματα και πιάνουν μαρμαρένια μπράτσα και τα πηγαίνουν περαντζαδες εν-δυο σε δρόμους
αχανείς και τρομαγμένους. Τρομαγμένους από κορίτσια που φώναξαν δυνατά και διαπεραστικά
μέχρι να πεταχτούν οι φλέβες του λαιμού τους, μέχρι η φωνή τους να αγγίξει το ταβάνι της πόλης. Ερωτευτείτε όλα τα κορίτσια που πιάνουν μολύβι και χαρτί και
δεν φοβούνται να γράψουν, όλα εκείνα τα κορίτσια που σκεφτήκαν πολύ και αποφάσισαν
να μην το παίζουν γκόμενες, μόνο άνθρωποι, σκέτοι άνθρωποι με νου και καρδιά.
Αυτά τα κορίτσια οφείλετε να τα ερωτευτείτε,
το χρωστάτε στην συμπαντική αρμονία, στην λυτρωτική κάψα του τελευταίου αγαπημένου
σας καλοκαιριού, στα σκαλάκια που καθίσατε και παίξατε όταν ήσασταν 10 χρονών, στις
φωνές της μάνας σας, στις χαραμάδες που κρυφοκοιτάξατε λιγωμένα και σε όσα χαϊδεμένα
πρωινά ονειρεύεστε από δω και στο εξής… 